O książce: rok / Socjopata to termin używany do określenia osób cierpiących na dyssocjalne zaburzenie osobowości. Według definicji Erica Berne’a istnieją dwa typy socjopatów: Pierwszy typ, socjopata utajony lub pasywny, przez większość czasu zachowuje się całkiem nieźle, przyjmując przewodnictwo jakiegoś zewnętrznego autorytetu, takiego jak religia lub prawo, lub czasami przywiązując się do niego. do jakiejś silniejszej osobowości, uważanej za ideał (nie mówimy tu o tych, którzy kierują się religią czy prawem, ale o tych, którzy zamiast sumienia posługują się takimi doktrynami). Ci ludzie nie kierują się zwykłymi względami przyzwoitości i człowieczeństwa, ale po prostu przestrzegają przyjętej interpretacji tego, co jest zapisane w „książce”. Drugi typ to socjopata aktywny. Jest wolny od opóźnień zarówno wewnętrznych, jak i zewnętrznych, jeśli potrafi się na chwilę uspokoić i założyć maskę uczciwości, zwłaszcza w obecności osób, które oczekują od niego przyzwoitego i odpowiedzialnego zachowania. Ale gdy tylko tacy socjopaci znajdą się poza zasięgiem dorosłych lub autorytetów żądających dobrego zachowania, natychmiast przestają się powstrzymywać. Typowe rodzaje zachowań dewiacyjnych w socjopatii mogą obejmować: ataki bezpośrednio przestępcze na tle seksualnym, morderstwa dla chuliganów. motywy lub oszustwo; formalnie nie podlegają karze, ale są potępiane przez społeczeństwo - niewłaściwe zachowanie kierowców na drodze, celowe uchylanie się od obowiązków w pracy, drobne nieczyste sztuczki wobec innych. „Niekryminalni” socjopaci nie przejmują się jednak niebezpieczeństwem ani dodatkową pracą, jaka z tego powodu spadnie na innych, i są obojętni na możliwe straty. Zanurz się w tym mrocznym świecie horroru i przemocy w kontynuacji powieści Władimira Władimirowicza „Socjopata”"